Szczegóły aktualności - PFRON

Celem Towarzystwa jest otaczanie osób ociemniałych, niewidomych i słabowidzących wszechstronną opieką. Towarzystwo uczy, wychowuje, rehabilituje i pomaga odnaleźć się w świecie. Zapewnia także opiekę duchową i religijną. Prowadzi: Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niewidomych im. Róży Czackiej w Laskach koło Warszawy, Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niewidomych i Słabowidzących im. św. Tereski w Rabce, Ośrodek Wczesnego Wspomagania Rozwoju Dziecka Niewidomego i Niedowidzącego w Gdańsku-Sobieszewie. W tych placówkach przygotowuje się do samodzielnego życia ponad 300 uczniów z całej Polski. Zespół specjalistów Wczesnego Wspomagania Rozwoju Niewidomego Dziecka udziela profesjonalnej pomocy ponad 100 dzieciom i ich rodzinom.

Z kolei w Ośrodku Szkolno-Wychowawczym dla Dzieci Niewidomych im. Róży Czackiej w Laskach przygotowuje się do samodzielnego życia ponad 250 uczniów z całej Polski. Zespół specjalistów Wczesnego Wspomagania Rozwoju Niewidomego Dziecka udziela profesjonalnej pomocy ponad 40 dzieciom i ich rodzinom” – czytamy na stronie internetowej Towarzystwa.  

O tym, w jaki sposób Towarzystwo wspiera swoich podopiecznych już po zakończeniu ich edukacji, rozmawiamy z Małgorzatą Drzewińską, Kierownikiem Działu ds. Absolwentów w Towarzystwie Opieki nad Ociemniałymi Stowarzyszenie w Laskach.

Zajmujemy się rehabilitacją społeczną i zawodową, przede wszystkim osób dorosłych, z dysfunkcją wzoru i m.in. naszych absolwentów, ale pomagamy też innym osobom dorosłym z terenu Polski, ale i ze świata. Nasi absolwenci wyruszyli w świat, poznają inne osoby i kierują je do nas, gdy potrzeba w czymś pomocy. Był taki przypadek, że osoba z Ameryki musiała się tu w Polsce odnaleźć, trzeba było podstawowe rzeczy zorganizować, wszystko się udało i spokojnie mieszka i funkcjonuje w Polsce.

Prowadzimy klub seniora, raz w miesiącu przyjeżdżają do nas nasi absolwenci i inne osoby niewidome czy słabowidzące i mają prelekcje, zajęcia gimnastyczne. Ogarniamy pomocą i wsparciem wiele spraw społecznych, jak tylko umiemy, tak pomagamy.

Jak się do Państwa można zgłosić?

Do naszego Towarzystwa jest jeden numer telefonu (+48 22 752 30 00) i jeśli dzwoni np. mama dziecka, to kierowana jest do działu wczesnego wspomagania i ten dział zaczyna całą pracę nad rodzicami i dzieckiem. Jak ma być u nas w szkole, to podejmujemy się pierwszego zapoznanie z uczniem i jego rodzicami, chcąc wiedzieć, co będzie potrzebne. Taka rodzina otrzymuje od nas wszystkie informacje, wystarczy jeden telefon do Lasek i my już pokierujemy rodziców po kolei. Nasze Towarzystwo zajmuje się osobami od urodzenia, aż do śmierci.

Co jest wyzwaniem dla Państwa na co dzień?

Każda osoba, która do nas trafia jest dla nas wyzwaniem, nie ma dwóch takich samych osób, dwóch takich samych przypadków. Czy to jest ktoś z zewnątrz, czy osoba znajoma, która była u nas kilkanaście lat i zwraca się teraz po pomoc, na każdy przypadek trzeba patrzeć osobno, w każdy zaangażować tak samo siły, środki czas i może ten czas, a właściwie jego brak, jest dla nas problemem.

Co Panią wzrusza w tej pracy?

Jak przyszłam do pracy w Laskach to największe wrażenie zrobiły na mnie przedstawienia dzieci z okazji różnych świąt. Ich sposób wykonania, poruszania się na scenie, śpiewania, recytacji, to wszystko ściskało gardło. I teraz, po kilkunastu latach, kiedy oglądam kolejne przedstawienie, jest tak samo. Są u nas dzieci uzdolnione wokalnie i kiedy zaczynają śpiewać, to w jakim by się wieku nie było, łzy cisną się do oczu. One oddają siebie całe w tym spektaklu, uczą się i przebierają, to trzeba obejrzeć.

Pamiętam też historię jednej pani, która zgłosiła się do nas w 2015 r., była nowo ociemniała i zapisała się na warsztaty, w jednym z projektów. Były na nim głównie osoby, które chciały się przeszkolić, przebranżowić. Ta osoba była u nas wcześniej na tygodniowym kursie, ale na te warsztaty też pojechała. Było tam z dziesięć osób, które się mniej lub bardziej znały i ta jedna osoba była wycofana w tej grupie, siedziała cicho i spokojnie, bała się odezwać. Później okazało się, że nigdy wcześniej nie spotkała się z inną osobą ociemniałą, niedowidzącą, słabowidzącą i nie wiedziała, jak się ma zachować.

To musiało być dla niej trudne, co działo się dalej?

Już po tym tygodniu była inną osobą, śmiała się, grała w gry, wspaniale było móc obserwować jej postępy. Obecnie pracuje samodzielnie, założyła rodzinę i funkcjonuje jak każdy z nas. To nam pokazało, że nasza praca, czyli integracja osób, które nigdy nie miały do czynienia z osobami z dysfunkcją wzroku, z osobami, które już nie widzą i funkcjonują – to działa, pomimo tego, że wydaje się to być takie dość ostre posunięcie, przynosi dobre skutki. W grupie ta nowo ociemniała osoba poznała, że może się nauczyć wielu rzeczy i sobie z tym poradzić.

Z czego korzystają Państwo, jeśli chodzi o PFRON?

Korzystamy z zadań zlecanych, w zależności od roku, składamy wnioski o dofinansowanie w programach związanych z wejściem na rynek pracy, rehabilitacją osób słabowidzących i niewidomych i wsparciem otoczenia, czyli rodziców, rodziny, nauczycieli, sąsiadów, osób pracujących w różnych instytucjach. Staramy się z różnych źródeł pobierać dofinansowania, aby móc prowadzić nasze cele statutowe.

Jakie ma Pani nadzieje, co do Systemu iPFRON+?

Mam nadzieję, ze nowy system będzie lepszy, bardziej zintegrowany i przejrzysty. I połączy i organizacje i osoby z niepełnosprawnościami, które się o to dofinansowanie starają.

Więcej informacji o Towarzystwie znajdą Państwo na stronie https://laski.edu.pl/kontakt/

Przedstawiciele Towarzystwa Opieki nad Ociemniałymi Stowarzyszenie w Laskach uczestniczyli w spotkaniach konsultacyjnych realizowanych w ramach projektu „Uniwersalna platforma do projektowania i realizacji programów wsparcia ON wraz ze zintegrowanym modułem analitycznym – System iPFRON+” w ramach Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa 2014-2020, Oś Priorytetowa 2 „E-administracja i otwarty rząd”, Działanie 2.1 „Wysoka dostępność i jakość e-usług publicznych”.